در میان بنی اسرائیل عابدی به نام «برصیصا»زندگی می کرد،او زمانی طولانی
عبادت کرده بود و در این راستا به حدی از قرب الهی رسیده بود که مردم
بیماران روانی را نزد او می آوردند،او دعا می کرد،آنها سلامتی خود را باز
می یافتند.
روزی زن جوان بیماری را که از یک خانواده ی با شخصیت
بود،برادرانش نزد او آوردند و بنا شد آن زن مدتی در نزد برصیصا بماند تا
شفا یابد....
ما خدا بودیم
و این است آن رازی که فرشتگان را به سجده آدم واداشت
ما دریا بودیم.
واین ماییم اکنون رود خانه ای بر گذرگاه زندگی
که میرود با خروش وشتاب
میرود با رقص ماهیان سوی دریا
و این ماییم همان مستان همیشه مست شبهای مستی
و این منم عاشق همیشه مست
عاشقی با خمره عاشقی
ای ستارگان
من از مرگ ترانه نمی سرایم
من از آب حیات نوشیده ام
آری من جاودانه خواهم زیست
من از آن شرابی سخن میگویم
که مستی اش در این کویر
مرا مخمور نگاه تو میسازد
بنوش باده هر شب مرا
پیش صاحب نظران ملک سلیمان باد است
بلکه آن است سلیمان که ز ملک آزاد است
آنکه گویند که آب نهاده ست جهان
مشنو ای خواجه که تا نگری بر باد است
دل در این پیرزن عشوه گر دهر مبند
کاین عروسی است که در عقد بسی داماد است
من نمی دانم...
که چرا میگویند اسب حیوان نجیبی است کبوتر زیباست
وچرا در قفس هیچ کسی کرکس نیست.
گل شبدر چه کم از لاله ی قرمز دارد؟
چشم ها را باید شست جور دیگر باید دید.
کار ما نیست شناسایی "راز" گل سرخ
کار ما شاید این است
که میان گل نیلئفر و قرن
پی آواز حقیقت بدویم.
طاووس عارفان بایزید بسطامی یک شب در خلوت خانه ی مکاشفات کمند شوق را بر کنگره ی او در انداخت و آتش عشق را در نهاد خود بر افروخت و گفت :"بار خدایا تا کی در آتش هجران تو سوزم؟ کی مرا شربت وصال دهی؟"
به سرش ندا آمد که بایزید هنوز توی تو همراه توست.اگر می خواهی که به ما برسی خود را بر در بگذار و درآی.
ابویزید
طیفور پسر عیسی پسر سروشان بسطامی ملقب به سلطان العارفین در نیمه اول قرن
دوم هجری یعنی در سال آخر دوره حکومت امویان در شهر بسطام از ایالت کومش
(قومس) در محله موبدان (زرتشتیان) در خاندانی زاهد و متقی و مسلمان چشم به
جهان گشود. تولد او به سال 131 هجری ثبت شده و جد او سروشان والی ولایت
قومش بوده است...